In het verleden zijn er vele locaties geweest waar een smeltkroes de bron was voor grote prestaties en inspiratie. New York mag je nu niet een van de slechtste economische gebieden noemen en in New Orleans heeft het geleidt tot een bijzondere muziek. Ondanks deze positieve feiten blijft het blonde orakel uit Venlo roepen dat we de grenzen moeten sluiten en focust hij zich alleen maar op de negatieve aspecten.

Tijdens mijn dagelijkse werk lijkt een smeltkroes ver weg. De allochtonen en vrouwen op de afdeling zijn op 1 hand te tellen. Het lijkt erop dat het bedrijf waar ik werk niet de enige is. Ik denk dat een pluriforme samenstelling van het personeelsbestand uiteindelijk tot betere prestaties leidt. Onderzoek wijst uit dat als er meer vrouwen in de raad van bestuur zitten de prestaties toenemen. Al lijkt het effect in Nederland wat achter te blijven. Over het effect van allochtonen in bedrijven heb ik geen onderzoek kunnen vinden. Maar als we ondertussen kijken naar de bedrijvigheid in Eindhoven blijkt dat er op dit moment meer allochtone Nederlanders een eigen bedrijf beginnen dan autochtone Nederlanders. Met name de Turkse bevolking is ondernemend. Ik vind het zeer opvallend gezien het imago van Nederland (handelaren en dominees), dat de Turkse minderheid toch de autochtone bevolking overtreft.

Steeds meer bedrijven beginnen in te zien dat een diversiteitsbeleid een bijdrage kan leveren aan de prestaties van het bedrijf. Toch lijkt het vaak niet te lukken om een groter aandeel allochtonen aan te trekken. Het lijkt erop dat we (bewust of onbewust) op zoek zijn naar gelijken in ons team. Nog een leuk filmpje over een groenteboer ter vermaak:

De babyboom generatie staat nu aan de vooravond van hun pensioen en willen we de lasten voor de zorg, AOW en andere rechten behouden dan hebben we veel mensen nodig. Daarom denk ik dat we elke arbeidskracht die we kunnen krijgen op dit moment moeten koesteren.